دره کول خرسون ( خوزستان)

کول خرسون یا اشکفت زرده جزء دره های زیبایی بود که دیدم.

از روستای کول خرسون ( کول یعنی کوه خرسم که خرسه دیگه ) پیاده فقط 500 متر یه جاده سمت راست رو با یه شیب فوق العده تند به سمت پایین قدم زنان رفتیم که فقط 500 مترش آسفالت بود و بعد از پیمودن مسافت کمی با یه شیب فوقالعاده تندتر وارد دره کول خرسون شدیم دره ای زیبا با دهنه گشاد و دیوارههای بلند و گاها شکل هایی قشنگ از صحره ها و رسوب های کف و دیواره های دره و آب روخانه ای که زیاد نبود ولی با توجه به خشکسالی کمم نبود

هر چی جلوتر می رفتیم پهنای دره کمتر میشد بعد از پیمایش حدود 4 کیلومتر دره تند و تندگتر شد و دیواره ها قشنگتر و به هم نزدیکتر و سرسبزتر. رفتیم و رفتیم و رفتیم و دره تنگ و تنگ و تنگتر شد تا جایی که در بعضی از قسمت هاش فقط یه نفر می تونست رد شه و فوق العاده زیبا.

قصد داشتیم بریم تا به اخرش برسیم . اما رفتیم رفتیم و پاره شدیم ولی به اخرش نرسیدیم و به پیشنهاد یه لیدر محلی که اخرش معلوم نیست و نریدو .... تصمیم به برگشت کردیم. اب داخل دره بسیار خنک بود و از اونجایی که بعضی جاها تا زانو توی آب بودی و موقع برگشت در خلاف جهت اب، حرکتمون بسیار کند و بسیار سخت شده بود طوریکه تقریبا کل انرژیمون توی اب از دست رفت و موقع برگشت همه آش و لاش شدن. اما طبق معمول تجربه قشنگ دیگری بود که آسون گذشت. (12 فروردین 1402)