باب ترش رمازی (کرمان)

باب ترش یکی از روستاهای راین در میانه  شهر راین و درب بهشت می باشد که تقرریبا روستایی با جمعیت قابل توجه یست رودخانه و مزارع و باغات میوه .

قبل از رورد به روستای باب ترش تابلویی وجود دارد با عنون رمازی که جاده ای خاکیست به باغات و بدون سکنه ، خوش آب و هوا و  محصور در میانه کوه ها ..

ما از روی جی پی اس رودخانه بزرگی دیدیم و به دنبال یافتن رودخانه به روستای باب ترش رسیدیم . چون مسیر رو بلد نبودیم توی یه سرشیب ماشینمون گیر کرد و متاسفانه وقتی از اهالی روستا کمک خواستیم  با وجود داشتن وانت و تراکتور هیچکدوم کمکی نکردن تا دهیاری روستا رو پیدا کردیم و مسیر دیگه ای از وسط رودخانه نشون داد ولی در کل در تعجبم از اهلی روستاهای این منطقه از راین تا درب بهشت ... اهالی کاملا با غریبه ها بدخلق و ترش رو هستن حالا دلایلشو نمی دونم ولی  دلیلش هر چی باشه کمک نکردن قابل توجیه نیست.

دارسینوئیه (کرمان)

یکی از روستاهای نزدیک کرمان در کوهپایه که یه چشمه داره و چنارهایی که اطرافش هستن . عصری ساعت 6 راه افتادیم با دوستان و تا 10 شب کنار چشمه نشستیم .. هم خوش آب و هوا و هم پراز ستاره بود و از همه مهمتر سکوت و آرامشی که داشت. (6 مرداد ماه 1400)

فیلبند ، سنگچال (مازندران)

فیلبند بالاترین روستای مازندران در ارتفاعات می باشد. این سفر رو تقریبا هیچهایکی با یکی از دوستان رفتیم توی مسیر تهران آمل سر دو راهی فیلبند پیاده شدیم و یه پیرمرد با یه پیکان سوارمون کرد گرچه کرایه رو دولاپهنا برامون حساب کرد اما هم خیلی خوشمشرب بود هم خوش اخلاق و کلی جاهای قشنگ و دیدنی ما رو برد چنگل و رودخونه و روستای سنگچال و چشمه و ارتفاعات فیل بند که با پیکانش بطور معجزه آسایی سربالایی خاکی رو گاز می داد و می رفت . برامون صبحانه آماده کرد و خانمش نون تازه برامون پخت و اجازه داد از سرویس بهداشتی و حمامش استفاده کنیم. خلاصه کلی مهمانوازی کردو یه شب در بالاترین قسمت فیلبند خوابیدیم و روز بعد به نصیحت یه چوپون که خطر گرگ و خرس رو گوشزده کرد یه کم اومدیم پایین تر و نزدیک روستا چادر زدیم قدم زدن و کوهچیمایی تا چند تا چشمه بالای کوه و مسیرهای روستای نورسبز توی هوای خنک دلچسب بود. روز سوم کوله هامونو بستیم  تا روستا پیاده برگشتیم و به قصد آمل و بعد محمود آباد و دریا.... شب ساعت 11 به سمت تهران حرکت کردیم. یه سفر کوتاه ولی قشنگ و تجربه ای جدید (29 مرداد 1400 )

فوسک (کرمان)

فوسک روستایی در وهپایه کرمان و نام دره ای پر از آب و جوضچه هایی که برای پرش  و شنا عالیه. دومین بار به فوسک می رم چون دلم واقعا برای شنا کردن تنگ شده بود و به خاطر کرونا هیچ استخری باز نیست. لیدری این برنامه رو خود داشتم و با وجودی که سه سال و فقط یه بار رفتم اما جرات لیدری چهار نفر رو داشتم . وانت گرفت و صبح زود به سمت فوسک حرکت کردیم. جاده خاکی و شیب خیلی تند که حدود 40 دقیقه توی مسیر بودیم . روستای اخر مسیر رو بسته بودن ( نمی دونم به چه مجوزی توی کرمان مسیرهایی جاده ای رو می بندن و احساس مالکیت یه دره و یا یه روستا رو می کنند ) مجبور بودیم ز کنار روستا و مسیر سخت دامنه کوه رو نتخاب کنیم که  به سه مرتبه بالا و پایین شدن و نیافتن مسیر اصلی منجر شد. عاقبت یه مسیر برای پایین اومد پیدا کردیم و در دره ای زیبا  در امتداد رودخانه راهی حوضپه های فوسک شدیم. فوسک دره ای زیباست که حدود چند کیلومتر و ابشارهایی خشن  که برای پیموندن کامل دره باید وسایل فنی دره نوردی داشت اما اکثرا فقط برای آب بازی توی حوضچه اول و دوم می رن مثل ما .  رمقمون خیلی گرفته شد به خاطر دورزدن و نابلدی مسیر جدید ولی عاقبت رسیدیم. (تیر 1400 )

دودران (کرمان)

دو دران یکی از روستاهای دامنه کوه هزار با درختان گردو زیاد و خیلی خوش آب و هوا و سردسیر طوری که حتی توی تارستان هم احساس سرما می کنی . این برنامه رو خودم لیدری کردم از روی جی پی اس مسیر رو پیدا کریدم و با نرگس و هلیا و همراهی آقای امیری راهی شدیم . از دو راهی حسین آباد به طرف روستای گروه و نرسیده به روستای گیشیگان خاکی سمت راست رو ادامه دادیم وسط مسیر به خاطر نداشتن آنتن جی پی اس مون کلا رفت. توی مسیر دو راهی های زیادی بود که خوشبختانه اهالی و چوپانها بهمون خیلی کمک کردن و از همه مهمتر اصلی ترین مسیر  خاکی مشخص بود . حدودی 10 تا 15 کیلومتر خاکی به روستای دودران رسیدیم. روستایی با رودخانه و خانه هایی سنگی و گلی و کوچه هایی سنگ فرش و اهالی که واقعا چهره معصومانه روستایی و لباس های محلی داشتن. مسیر اصلی بعد از روستای دودران  رو اگر ادامه بدیم به روستای ....... و گاچیران  و در نمهایت روستای باب زنگی می رسیم.(11 تیر 1400)